Net voor ons vertrek werden we bij de buren uitgenodigd voor een stevig en vooral heerlijk ontbijt! Bedankt Joske en Fredje! Wij genoten!
Onze eerste dag fietsen was er meteen eentje met avontuur... Zo belandden we ineens op een behoorlijk technisch mountainbike pad midden in een bos... Met fietskar! Bon, Frieda is niet zo'n fan van mountainbiken, en al zeker niet met 30kg bagage aan haar fiets! We parkeerden de fietsen. Fritz ging te voet op zoek naar een uitweg en Frieda gaf de kinders een stukske fruit! Na wat geduw en gesleur met fietsen en fietskar, zijn we uiteindelijk uit het bos geraakt!
Gezien nonkel Pol en tante Isabelle nog steeds bovenop de steilste heuvel van Lasne wonen, moesten wij deze net zoals twee jaar geleden ook weer naar boven fietsen... Puf, zweet, vloek! Maar eenmaal boven, werden we weer dik verwend! Nonkel Pol zorgde voor een fris pintje op het terras en tante Isabelle voor een heerlijke maaltijd! Wat kan een mens nog meer wensen?!
Wij hadden alle vier een zalige nacht in een zalig beddeke! Na een stevig ontbijt was het helaas tijd om te vertrekken. Fons had er geen zin in, die bleef liever nog wat spelen met tante Isabelle.
Op dag 2 gingen we van Lasne naar Eghezee langs een heel fijne route. En ook dag 2 was niet zonder avontuur. Op onze geplande route was er een felle brand in een bandenfabriek. De rook was enorm. De politie had de omliggende straten afgesloten voor het verkeer, dus ook voor vakantiefietsers als wij! Dat werd omrijden.
Het weer was woensdag wat "wisselvallig", gelijk ze zeggen. Zon, wind, regen, ... We hebben het allemaal gehad.
Bij aankomst op de camping werden we opgewacht door Jacki. Die kwam ons snel voorzien van een "oplader" waarmee we al fietsend onze gsm kunnen opladen. Technologie kent geen grenzen, mijn gedacht! Bedankt Jacki!
Het was die dag ook de eerste keer dat we kampeerden met de kinders. Marcel kregen we nog relatief op tijd in bed. Fons daarentegen vindt dat hij nu, naar eigen zeggen, "al groot is" en dus gewoon met ons mee naar bed kan. Dat betekent voor ons zoveel als "geen minuut rust meer".
Die eerste nacht in de tent was... Vermoeiend! Marcel krijste ergens midden in de nacht de hele camping bij elkaar en Fons die rolde voortdurend van zijn slaapmatje. Uiteindelijk belandde hij tussen ons in.
Na een lekker ontbijt met ons eerste stokbrood (er zullen er in Frankrijk nog veel volgen) kropen wij opnieuw de fiets op richting Huy. De hele dag reden we langs een verschrikkelijke steenweg. Daar werd Fritz wat kattig van. En toen ook nog eens de gps plat viel, we geen kaart van Luik bleken te hebben en mijn gsm geen connectie maakte met de gps, was het hek helemaal van de dam. We besloten in Huy te slapen in hotel. En dat heeft deugt gedaan. We sliepen tot 7.30u. Zelfs de kinderen! Ja, ook Marcel!
Met onze batterijen en die van de gsm en alle powerbanks opgeladen, vertrokken we voor een stevige dag fietsen. Werbomont werd onze eindbestemming voor die dag. Dat we ons ondertussen in hoog-België bevinden is ons overduidelijk! Amai mijn frak! Dat is hier klimmen geblazen! We legden maar liefst 1000 hoogtemeters af! Eindelijk bereikten we de route die we zullen gaan volgen richting Middellandse Zee. Benieuwd of we daar ooit geraken... Maar onze bestemming ligt ergens onderweg...
Vandaag onze vijfde dag op de fiets. We plannen een rustig dagje fietsen. Niet te veel kilometers dus. Frieda krijgt zo stilaan zin in een rustdag! Gewoon eens een dag niet de hele boel weer bij elkaar moeten rapen, een keer dat achterwerk laten rusten (zadelpijn, weet je wel), een keer chill achterover liggen (voor hooguit 2min want dan is er wel een kind dat aan iets prutst), een keer die vieze kleren wassen, ... Maar die rustdag ligt in het verschiet! Morgen krijgen we bezoek! De moeders en tante Sas zullen ons een aantal dagen vergezellen! En we vieren Fonsje zijn derde verjaardag. Hoera!
Hoe het met onze kinderen gaat, vraagt u zich af? Och, die doen het super! Die zitten eigenlijk het liefst van al met z'n twee in de fietskar. Meestal slapen ze zelfs de hele tijd. Ook Fons! Soms mag Marcel met zijn hoofd op de beentje van Fons rusten en dan wrijft Fons nog in Marcel zijn haartjes ook. Broederliefde, zo schoon!
Wanneer we 's middags ergens picknicken kruipt Marcel vaak terug in de fietskar om te spelen. Hij heeft het dus duidelijk naar zijn zin.
We waren trouwens nog geen dag vertrokken of Marcel ging helemaal alleen rechtstaan! Ook hij wordt groot... Wij komen ongetwijfeld terug met een kind dat stapt!
Wij gaan inpakken! En fietsen! Tot snel!
Gegroet!
Fritz en Frieda
Fons en Marcel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten