dinsdag 29 maart 2016

Wat een reis. Wat een reis...

Zaterdag, 26/03/2016, 11.00u
We reden met z'n vieren richting opa. Die zou ons tegen 12u naar station Brussel Noord brengen, want daar wacht ons een bus richting Parijs, Charles de Gaulle.

14.00u
We zitten al een uur op de bus, maar we hebben nog geen meter gereden. Het lijkt alsof de buschauffeur onze ongeduldigheid aanvoelt, vijf minuten later vertrekken we eindelijk!

18.00u
Na vier uur ononderbroken rijden, arriveren we in Parijs. Grenscontroles zorgden onderweg voor enkele files. 
De jongens gedroegen zich voorbeeldig, met dank aan een 'onderwegkadootje'en de film 'De Leeuwenkoning' om in de stemming te komen. 
Geen van beide jongens deed een dutje. Ik hield mijn hart alvast voor wat komen zou, want kleine kindjes die geen dutje deden, dat zorgt meestal voor onhandelbare, kleine kindjes later op de avond. En die avond zou lang worden...





22.15u
We zijn erin geslaagd om de kinderen te entertainen en ze lekker zoet te houden. Ondanks het late uur en het feit dat ze beide moe waren, ondergingen ze alles zonder morren. Dappere kinders!




Ik had erop gehoopt dat eenmaal op kruissnelheid, de lichten op het vliegtuig zouden worden gedoofd en we eindelijk konden slapen. Ik was eraan voor de moeite en hield mij hart nog steviger vast...
Het duurde nog tot na middernacht voor het licht zwak werd. Voor Marcel werd een wiegje opgemaakt. Heel handig, al was Marcel wel 20cm te groot voor dit wiegje. We plooiden ons jongste kind wat op en die viel uiteindelijk in slaap. 
Fons trok het nog tot iets voor 1 's nachts. We maakten voor hem een slaapnestje op de grond aan onze voeten.



Zondag, 27/03/2016, iets na 02.00u
We zitten nog steeds op het vliegtuig van Parijs naar Addis Ababa, Etiopië. We zitten helemaal vooraan op het vliegtuig. Dat betekent extra beenruimte (Fons die slaapt aan onze voeten niet meegerekend) maar dat betekent ook voortdurend passage van mensen die het toilet of de stewardessen opzoeken. 
We schrikken wakker van een passagier die pal voor de toilet op zijn gezicht valt (letterlijk). Stijn schiet uit zijn stoel om de man recht te helpen. Ik blijf waken over Marcel die half slapen dreigt over de rand van zijn wiegje te rollen. 
Wanneer blijkt dat er met de man meer aan de hand is, wordt hij netjes tegen een kast geparkeerd. Stewardessen lopen af en aan en weten niet meteen hoe de situatie aan te pakken. Als meneer dan ook nog eens het hele gangpad onder straalbraakt, doet men een oproep aan een eventuele dokter of verpleegkundige aan boord. Wij beleven alles vanop de eerste rij, inclusief braakselgeur en steeds dichterbijkomend braakselspoor... Mijn nachtrust was er aan... 

Als de kinderen 4u slapen gaan de lichten opnieuw aan. Tijd voor het ontbijt! Alsof we daar werkelijk op zaten te wachten. Ze hadden me een groter plezier gedaan met wat extra rust voor mijn kinderen. Ik hield immers mijn hart nog stevig vast voor het vervolg van de reis.

7.00u plaatselijke tijd, Etiopië
We landen een eerste keer. We zullen anderhalf uur spenderen op deze schorriemorrie luchthaven, net voldoende voor een plasje en een babbeltje met een Belgisch koppel dat al sinds Brussel Noord dezelfde reis aflegt. 

08.30u, plaatselijke tijd, Etiopië 
Volgende vlucht: Addis Ababa - Johannesburg, goed voor 6,5u vliegplezier.
Ik hoopte keihard dat de kinderen nog wat zouden bijslapen, hoewel ze zich nog steeds heel flink gedroegen. We palmden enkel extra zetels in op het vliegtuig. Meer ruimte om te spelen dus. Het laatste half uur van de vlucht viel Cellie uiteindelijk in een diepe slaap... 


13.00u
We landen in Johannesburg. Eindelijk in Zuid-Afrika! We zijn ondertussen al 26u onderweg, and guess what... Wij mogen meteen voor 5u in de bus richting Nkambeni Safari Lodge. 
Na dik 2u rijden vallen Fons en Marcel in een diepe slaap... 


19.00u
We made it to the moon and back! Zo voelt het toch. Het kostte ons 32u om er te geraken en onze kinders waren zó flink! Wauw! Wij kweekten echte reizigers! Fier! 

Wij installeerden ons in een safaritent van Nkambeni Safari Lodge. Na het avondeten vielen de kinderen, en iets later ook wij, als een blok in slaap. Welverdiend! 


Maandag, 28/03/2016, 07.30u
Wij ontwaken van de zon en de bijhorende temperatuur die stilaan oploopt. Zalig geslapen! 
We banen ons in de voormiddag een weg naar het zwembad. Wat een verfrissing bij deze temperaturen! Eindelijk vakantie! Eindelijk rust! Wij genieten! 

17.30u
Wij stappen in voor onze eerste safari van deze reis. We zien wat impala's en andere bokken, drie neushoorns en een uil. Verder weinig succesvol, maar hey, we zijn hier nog even! 


Dinsdag, 29/03/2016
We luieren... Zwembad, terras, restaurant, ... De kinderen spelen en wij doen niks! Behalve bloggen dan...
En straks vertrekken we naar Witrivier. We gaan er bij Chris logeren...




Tot binnenkort! 

Zonnige groeten! ;-) 


vrijdag 25 maart 2016

En wijlen weer weg...

Fritz en Frieda voelen het weer kriebelen. Ze mogen op vakantie! Naar Zuid-Afrika goddomme! 

Het werd de voorbije dagen spannend afwachten... Zal Zaventem opnieuw zijn deuren openen na de gruwelijke daden van afgelopen dinsdag, of zullen we vanuit een alternatieve luchthaven moeten vertrekken? 

Er kwam vrijdag uiteindelijk een telefoontje met de melding dat we vanuit Parijs vertrekken. Een bus brengt ons zaterdag vanuit Brussel naar Charles de Gaulle in Parijs... Zucht, blaas... Dat betekent zoveel als thuis vertrekken om 11.30u richting Brussel om tegen 13u met de bus richting Parijs te vertrekken. Drie uur bus. Vervolgens nog 6u spenderen op de luchthaven en dan tegen 22u het vliegtuig op om in goed 9u te vliegen naar Addis Ababa, Etiopië. Anderhalf uur pauze om dan het volgende vliegtuig te nemen naar Johannesburg. Voorziene aankomst: zondag 13u. En als u dacht dat we dan op onze bestemming zouden zijn, dan heeft u het goed mis! Op de luchthaven van Johannesburg wachten wij nog 2u op een shuttle om dan vervolgens nog 3u te rijden richting Witrivier. Ik word al moe van dit te typen. Ik vraag me nog licht angstig af wanneer Marcel zijn dutjes zal doen, of wanneer Fons een plasje kan maken... Maar Soit, de olifanten gaan niet aan onze deur komen bellen. We moeten er dus iets voor over hebben... Dik 30u reizen met twee kleine rakkers bijvoorbeeld... 

Onze valiezen staan gepakt. Wij zijn er... ahum... klaar voor... denk ik... hoop ik...

Misschien nog snel wat extra filmpjes op de iPad zetten. Of nog wat extra snoep in de handbagage duwen. Nog wat autootjes erbij ook... 

Dit wordt ongetwijfeld vervolgd. 

Hopend op een veilige reis...


Jep, we gaan naar het zonneke!

Zazalekes: check! (Fons bedoelt hier uiteraard zijn sandalen mee) 😂

De jongens oefenden alvast om met hoofdtelefoon naar de iPad te luisteren/kijken. Dat bleek niet zo'n moeilijke vaardigheid te zijn. 😉

Rugzaktoeristje spelen.