woensdag 6 april 2016

En het mooie verhaaltje is weer uit...

Wij zijn na een lange rit vanuit Shalati Bush Camp aangekomen in Johannesburg waar we de laatste nacht op Zuid-Afrikaanse bodem doorbrengen. Daarna pakken wij opnieuw onze koffers en stappen we het vliegtuig op voor alweer een tijdje vliegen.

Wij logeerden een drietal nachten bij Chris en Louine. Mijn god, deze mensen hun gastvrijheid is eindeloos. Wij, en vooral ook onze kinderen, werden er ontzettend warm ontvangen. Niks was teveel gevraagd. 
Er werd bij hen thuis een braai georganiseerd met vrienden en familie. Goed voor ons Afrikaans! 
Een dag later bezochten we een nieuwe lodge van Chris waar we - uiteraard - braaiden met een aantal mensen. We werden er ineens ingezet als model en mochten poseren voor foto's die eventueel verschijnen in een folder voor deze nieuwe lodge. 

Afgelopen vrijdag brachten Chris en Louine ons naar Shalati waar wij de omgeving een kleine week lang verkenden. Schitterend! 
Vooral Manyeleti en het Krugerpark boeiden ons mateloos. 

Wij blikten net terug op onze reis en vonden het FANTASTISCH! Ver reizen met kinderen is helemaal niet zo moeilijk of uitdagend. Je hoeft niet zot te zijn om je twee kleine kinderen mee naar de andere kant van de evenaar te sleuren. En je hoeft al helemaal geen flinke kinderen te hebben. De onze zijn dat nu louter toevallig wel. Woehaha... 

Je hoeft niet te wachten met dergelijke reizen tot je kinderen oud genoeg zijn en het bewust zullen meemaken. Dat zou dan willen zeggen dat je 15 jaar lang naar een huisje in Frankrijk moet trekken, gepakt en gezakt met je hele huishouden. 
Ik kan met volle overtuiging zeggen dat onze kinderen, hoe klein ook, er toch iets aan gehad hebben! Twee weken samen op pad, ver weg van het vertrouwde, doet grenzen verleggen, ook bij kleine kinderen. En het belangrijkste, je leert ze al heel vroeg de wereld kennen! 

Hieronder enkele tips voor als je er op uittrekt met jouw (kleine) kinderen:

- Kies bij voorkeur voor een rechtstreekse vlucht naar jouw bestemming. Dat scheelt een pak voor de kinderen, maar ook voor jezelf. Is een rechtstreekse vlucht te duur of niet beschikbaar, zoek of vraag dan naar een goed reisschema met een zo kort mogelijke reistijd. Dat deden wij oorspronkelijk ook, maar daar werd een stokje voor gestoken.
Tussen twee vluchten door een nachtje op hotel slapen is ook een mogelijke optie dat wij ooit al eens uitprobeerden. 

- Onderwegkadootjes! Dat is scoren! Vooral voor een lange vlucht kan dat tellen. Wij gaven tijdens de vlucht een aantal kleine kadootjes op momenten dat de stemming keerde van vrolijk kind naar ik-ga-het-stilaan-eens-goed-uithangen-kind. Met diezelfde terugvlucht in het achterhoofd moet ik morgen op de luchthaven maar eens stiekem op zoek naar een aantal kleine prullen die de jongens even moeten zoet houden.

- Een iPad vol Disney-films en spelletjes voor lange vluchten, autoreizen of gewoon, als je zoals ons een hele dag op game drive/safari wil met eigen auto. Kinderen zijn nogal snel verveeld, zeker als je even moet zoeken naar een olifant, tenzij ze films kunnen kijken. Wij keken (luisterden eigenlijk) op zijn minst 15keer naar "the lion king" en lippen dat nu al vlot mee, zo ook Fons, die al vooraf lacht met een komende grap. 
Aan de vooravond van de terugvlucht(en) moet ik misschien snel nog wat films downloaden... Aaahhh... Ik was ooit tegen filmpjes kijken voor mijn kinderen, maar af en toe redt het levens! 
Neem je een iPad of tablet mee, vergeet dan geen houdertje om aan een hoofdsteun te bevestigen! Wreed gemakkelijk! Zonder houder zal je ongetwijfeld 101 keer naar achter moeten draaien om te grabbelen onder de zetel tussen ontelbare kruimels, speelgoed, schoenen, flesjes, ... op zoek naar de iPad. 

- Een huurwagen is geweldig interessant om mee rond te trekken. Het is een beetje een huis op wielen. Daarin slingeren drinkflesjes, koekjes, speelgoed, iPad, enz. vrolijk rond. Alles binnen handbereik, behalve dat ene autootje waar ze nou net mee willen spelen, dat ligt op de grond onder een zetel. Mama neemt het wel even!
Wij reden een paar dagen in het Kruger park en Manyeleti rond en toen mochten de kinderen gewoon los op de achterbank of vooraan op de schoot. Dikke fun! (Of toch meestal.) 

- Oh ja, ben je op een bestemming waar je op safari kan gaan en heb je kleine kinders mee, doe dan een self drive! Zo storen je kinderen de andere toeristen niet. Marcel bijvoorbeeld schreeuwde het uit van euforie bij zijn eerste neushoorn waarbij het beest het op een lopen zette. Gedaan met foto's nemen voor de andere mensen in de safariwagen. Bovendien vonden onze kinderen 3u safari, en zich dus ook zo kang gedragen, net iets te lang. In je eigen (huur)auto mogen ze zich al een keer misdragen, niet? 

- Vergeet geen kleurtjes, schaar en lijm. Dat zorgt af en toe voor een uur of twee vertier. Het enige wat je elke tien minuten moet inbrengen is "wauw, dat heb je heel goed gedaan!"

- Denk niet na over het vettige of overdreven zoete eten dat de kinderen tijdens een vakantie naar binnen spelen. Het is tijdelijk. Koop een pak bananen en een zak appels om aan dat schuldgevoel tegemoet te komen. Het helpt!

- Trek je rond, blijf dan telkens een paar nachten in hetzelfde hotel. Dat scheelt een pak gesleur, maar telkens verhuizen is ook vermoeiend voor kinderen. 
Bij ons waren ze telkens geweldig enthousiast in een nieuwe omgeving. Maar ook teleurgesteld en soms verward als we alweer vertrokken. 

- Vergeet als je reist met kinderen geen verbandkistje! Marcel viel in the middle of nowhere uit de auto, recht op zijn hoofd. Een gat, nou ja, achteraf gezien, een gaatje. Mijn god, het bloed liep er uit. Stijn bleef gelukkig koelbloedig, ik viel echt bijna flauw. Uw eigen kind zo zien bloeden... Pure horror! 
Soit, als een dokter ver weg is, dan heb je maar beter het nodige bij de hand. Je hoeft geen hele dokterstas mee te sleuren en ook geen EHBO-cursus te volgen, maar een basiskit is interessant ondervonden wij... Gelukkig is er overal wel ergens een apotheek beschikbaar, al moet je daar soms wel anderhalf uur voor rijden. Ahum...

- Een babyfoon kan handig zijn. Dan kan je de kinderen lekker vroeg in bed stoppen en kan jij achteraf in alle rust nog even naar de bar van de lodge/hotel. Vraag bovendien een kamer dicht bij het zwembad of restaurant. Interessant bij middagdutjes. Die van Marcel kunne soms tot 3u duren, dat is een beetje te lang om op het heetst van de dag in een kamertje te gaan zitten kijken hoe je kind slaapt. Een kamer dicht bij het zwembad zorgt er voor dat je er direct bent als je in de kamer iets hoort.

- Een Deryan Travelcot is de uitvinding van de eeuw! Je hebt ze in verschillende maten en kleuren. Een Deryantentje is een uitgooibaar bedje dat jouw kind beschermt tegen muggen. En bovendien is het licht om mee te nemen. Marcel was zijn babytentje ontgroeid, dus kochten we een peuterformaat waar zelfs Fons nog zou inpassen. 
Marcel vindt het fijn om op elke nieuwe locatie toch in zijn eigen bedje te kunnen slapen. Het voelde voor hem lekker vertrouwd! En wij stonden in een hotel of lodge niet voor de verrassing als er geen kinderbed ter beschikking zou zijn. Ha!

Het zit er op! Klaar om na te denken over de volgende bestemming... 

Vrijdag zijn we opnieuw thuis! Tot snel dus!

Vele groeten,
Fritz & Frieda
Fons & Marcel

Marcel eet biltong, als een echte Afrikaner! 

Everywhere you go, always take an iPad with you... En een houdertje! 







Dat moet Simba zijn!




Samen reizen schept een band! 

Wrijf eens een jachtluipaard... Om er dan een half uur later achter te komen dat zo'n jachtluipaard Marcelletje wel zou lusten. Het kind liep alleen voorbij een groot hok van zijn grote kat en die stoof meteen op Marcel af. Gelukkig stond daar een hoog hek tussen.

En ook de wilde honden zagen een lekkere prooi in mijn baby...

Het gat/gaatje in baby's hoofd, met bijhorende schaafwonde.

Baby stelt het goed! Over mama had net een camion gereden precies. Ach, ochtendstond heeft niet altijd goud in de mond.

Ggrrr... Na 15x "the lion king" gaat een mens denken dat hij een leeuw is...


Ze wilden eens op een olifant zitten... Geen probleem!

Blyde rivier huppeldepup dam

Dit was 5 dagen lang ons huisje... Tentje...

zaterdag 2 april 2016

Ondertussen in Zuid-Afrika...

Omdat beelden meer zeggen dan duizend woorden... 

Zonnig, héél zonnig!



Wij logeerden bij Chris en Louine in Witrivier. De paasklokken vonden ons daar. Met vertraging, maar ze legden toch heel wat paaseieren! 

Maar ondanks alle chocolade, blijft Fonzie toch mooie witte tandjes hebben! 

Waterpret! Afkoelen bij 34graden.

Backpacker Marcel takes a break! 

Op safari. Beestjes spotten...
Danger . Gevaar . Ingozi
Nijlpaarden! Wie zoekt, die vindt.




Een Afrikaanse kip...







Slapende kindjes...










dinsdag 29 maart 2016

Wat een reis. Wat een reis...

Zaterdag, 26/03/2016, 11.00u
We reden met z'n vieren richting opa. Die zou ons tegen 12u naar station Brussel Noord brengen, want daar wacht ons een bus richting Parijs, Charles de Gaulle.

14.00u
We zitten al een uur op de bus, maar we hebben nog geen meter gereden. Het lijkt alsof de buschauffeur onze ongeduldigheid aanvoelt, vijf minuten later vertrekken we eindelijk!

18.00u
Na vier uur ononderbroken rijden, arriveren we in Parijs. Grenscontroles zorgden onderweg voor enkele files. 
De jongens gedroegen zich voorbeeldig, met dank aan een 'onderwegkadootje'en de film 'De Leeuwenkoning' om in de stemming te komen. 
Geen van beide jongens deed een dutje. Ik hield mijn hart alvast voor wat komen zou, want kleine kindjes die geen dutje deden, dat zorgt meestal voor onhandelbare, kleine kindjes later op de avond. En die avond zou lang worden...





22.15u
We zijn erin geslaagd om de kinderen te entertainen en ze lekker zoet te houden. Ondanks het late uur en het feit dat ze beide moe waren, ondergingen ze alles zonder morren. Dappere kinders!




Ik had erop gehoopt dat eenmaal op kruissnelheid, de lichten op het vliegtuig zouden worden gedoofd en we eindelijk konden slapen. Ik was eraan voor de moeite en hield mij hart nog steviger vast...
Het duurde nog tot na middernacht voor het licht zwak werd. Voor Marcel werd een wiegje opgemaakt. Heel handig, al was Marcel wel 20cm te groot voor dit wiegje. We plooiden ons jongste kind wat op en die viel uiteindelijk in slaap. 
Fons trok het nog tot iets voor 1 's nachts. We maakten voor hem een slaapnestje op de grond aan onze voeten.



Zondag, 27/03/2016, iets na 02.00u
We zitten nog steeds op het vliegtuig van Parijs naar Addis Ababa, Etiopië. We zitten helemaal vooraan op het vliegtuig. Dat betekent extra beenruimte (Fons die slaapt aan onze voeten niet meegerekend) maar dat betekent ook voortdurend passage van mensen die het toilet of de stewardessen opzoeken. 
We schrikken wakker van een passagier die pal voor de toilet op zijn gezicht valt (letterlijk). Stijn schiet uit zijn stoel om de man recht te helpen. Ik blijf waken over Marcel die half slapen dreigt over de rand van zijn wiegje te rollen. 
Wanneer blijkt dat er met de man meer aan de hand is, wordt hij netjes tegen een kast geparkeerd. Stewardessen lopen af en aan en weten niet meteen hoe de situatie aan te pakken. Als meneer dan ook nog eens het hele gangpad onder straalbraakt, doet men een oproep aan een eventuele dokter of verpleegkundige aan boord. Wij beleven alles vanop de eerste rij, inclusief braakselgeur en steeds dichterbijkomend braakselspoor... Mijn nachtrust was er aan... 

Als de kinderen 4u slapen gaan de lichten opnieuw aan. Tijd voor het ontbijt! Alsof we daar werkelijk op zaten te wachten. Ze hadden me een groter plezier gedaan met wat extra rust voor mijn kinderen. Ik hield immers mijn hart nog stevig vast voor het vervolg van de reis.

7.00u plaatselijke tijd, Etiopië
We landen een eerste keer. We zullen anderhalf uur spenderen op deze schorriemorrie luchthaven, net voldoende voor een plasje en een babbeltje met een Belgisch koppel dat al sinds Brussel Noord dezelfde reis aflegt. 

08.30u, plaatselijke tijd, Etiopië 
Volgende vlucht: Addis Ababa - Johannesburg, goed voor 6,5u vliegplezier.
Ik hoopte keihard dat de kinderen nog wat zouden bijslapen, hoewel ze zich nog steeds heel flink gedroegen. We palmden enkel extra zetels in op het vliegtuig. Meer ruimte om te spelen dus. Het laatste half uur van de vlucht viel Cellie uiteindelijk in een diepe slaap... 


13.00u
We landen in Johannesburg. Eindelijk in Zuid-Afrika! We zijn ondertussen al 26u onderweg, and guess what... Wij mogen meteen voor 5u in de bus richting Nkambeni Safari Lodge. 
Na dik 2u rijden vallen Fons en Marcel in een diepe slaap... 


19.00u
We made it to the moon and back! Zo voelt het toch. Het kostte ons 32u om er te geraken en onze kinders waren zó flink! Wauw! Wij kweekten echte reizigers! Fier! 

Wij installeerden ons in een safaritent van Nkambeni Safari Lodge. Na het avondeten vielen de kinderen, en iets later ook wij, als een blok in slaap. Welverdiend! 


Maandag, 28/03/2016, 07.30u
Wij ontwaken van de zon en de bijhorende temperatuur die stilaan oploopt. Zalig geslapen! 
We banen ons in de voormiddag een weg naar het zwembad. Wat een verfrissing bij deze temperaturen! Eindelijk vakantie! Eindelijk rust! Wij genieten! 

17.30u
Wij stappen in voor onze eerste safari van deze reis. We zien wat impala's en andere bokken, drie neushoorns en een uil. Verder weinig succesvol, maar hey, we zijn hier nog even! 


Dinsdag, 29/03/2016
We luieren... Zwembad, terras, restaurant, ... De kinderen spelen en wij doen niks! Behalve bloggen dan...
En straks vertrekken we naar Witrivier. We gaan er bij Chris logeren...




Tot binnenkort! 

Zonnige groeten! ;-)