Oftewel... Dat we vertrokken zijn!
Het ging van Hofstade naar Lasne op dag één. Direct een stevig dagje van maar liefst 66km. Inderdaad, 66 km! En dat met een baby en een pak bagage. En voor wie Lasne een beetje kent, dat is daar redelijk heuvelachtig. Stijl naar omhoog, met andere woorden. Geen mens die daar met de fiets naar de bakker gaat, behalve nonkel Pol dan! Amai, ons frak!
Wij werden in Lasne ontvangen door nonkel Pol die ons bij aankomst met een varentak stond toe te wuiven. Bovenaan de heuvel uiteraard! Een welverdiend pintje op het terras, gevolg door de meest heerlijke pasta van tante Isabelle. Met ons zeer gat in de boter gevallen! Nog een wijntje en een ijscrèmepje en daarna 't bed in! En Fons, die past zich geweldig snel aan!
Dag twee was niet minder stevig! Goed 60km gereden en op één dag in drie Belgische provincies gefietst: Vlaams-Brabant, Henegouwen en Namen! Doe het ons maar na! Geen bijzonder mooie route. Zelfs een lang stuk steenweg zonder fietspad waar het verkeer ons aan 90km/u voorbij scheurde. Bovendien reden we nog eens dik 10km verkeerd... Tja, even niet op de kaart letten, heeft grote gevolgen!
En de camping uiteindelijk, die lag uiteraard bovenop een heuvel!
Het was de allereerste keer kamperen met Fons. Meneertje gaf zich uiteindelijk over om half 10 's avonds. En wij kort nadien ook.
Vervolgens ging het richting Dinant. Daar zouden we dezelfde dag nog zowat de hele familie ontmoeten voor Fons zijn eerst verjaardag! Na een half dagje fietsen zagen we de citadel van Dinant opduiken. Bestemming bereikt. We sloegen de tenten op net naast de Lesse. Hier namen we een rustdagje. Het kind wordt maar één keer één jaar, niet waar?! Petje Klaas en de nichtjes, moemoe, oma, opa en oma, tante Sas en de nichtjes en het neefje uit Frankrijk! Fritz en Frieda houden van zoveel familie om zich heen! En Fons duidelijk ook! Toen iedereen ons zondagavond achterliet na een fijn en gezellig weekend, bleven wij achter als geslagen honden. Pipi-kaka!
Maandag gingen we er opnieuw tegen aan. The best was yet to come! Het zwaarste deel om te fietsen ook, namelijk het Ardens hoogplateau. Maar... maar... De dardennen zijn zo skoon, jong! Niet te begrijpen dat de mensen altijd naar Frankrijk trekken. Tenzij ge daar familie wonen hebt tenminste, zoals wij! Ha! Elke klim wordt beloond door een geweldig uitzicht! Even door het bos, dan weer door een weiland, een verlaten dorpje, ... Zalig genieten! Ook al is dit één van de zwaarste stukken van de route.
Ook Fons heeft zijn ritme gevonden. Een uurtje vooraan in het fietsstoeltje, een goed uur slapen in de fietskar, een hapje eten, beetje spelen, in het stoeltje vooraan koeien spotten en dan doodmoe uitrusten tussen de kussens in de fietskar. Rond vier uur in de namiddag proberen we het fietsen af te ronden!
De voorbije twee nachten staakten we onze weg naar Figeac telkens in een B&B. Verplichte luxe, want geen camping te bespeuren. Nog heel even en we steken de grens met Frankrijk over en volgens ons is er dan keuze zat als het aankomt op campings...
Na vier en een halve dag fietsen staat de teller op 240km. Nog minder dan 1000km dus. We kunnen beginnen aftellen...
Fritz en Frieda kruipen in hun boxspring, morgen fietsen, weet je wel.
Tot in den draai!
Fritz, Frieda en de éénjarige Fons die alleen kan staan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten