We reden meer dan 150km door de champagne streek. Geen druif gezien! Echt en de waarheid, geen druif! Alleen maar graanvelden. Gigantische graanvelden! Nog nooit gezien! En warm dat het tussen die graanvelden was. Heet! We werden zowat levend gesudderd! We hadden zelfs enkele dagen 37graden. Bovendien was er tussen die graanvelden geen boom te bespeuren die ons enigszins van wat schaduw kon voorzien... Twee keer stopten we al na goed 45km wegens te heet! We konden ons tentje een keer opzetten bij een manège. Gezellig was dat. Vooral voor Fons die zot is van paarden, genoot met volle teugels. Omdat onze etensvoorraad er stilaan door was en er in een straal van 20km geen winkel te bespeuren viel, voorzag madam de boerin ons van brood en 6 gekookte eieren. Gratis en voor niks!
De dagende daarop volgenden reden we nog steeds door hete graanvelden, dode dorpen zonder winkel, café of restaurant. Het werd telkens zoeken naar een camping of wat eten. Geen zorgen, voor Fons voorzien we altijd voldoende. We sparen nog liever het eten uit onze mond dan hem iets te ontzeggen. En ik zweer het, wij hebben vaak zo'n honger dat we een paard op kunnen...
Vanaf Troyes werd het landschap anders. Eindelijk wat meer bomen en hier en daar viel al een koe te spotten. Fons kan ondertussen trouwens het olympisch record koe spotten achter zijn naam zetten. Hij maakt zelfs al het 'boe' geluid als hij er eentje opmerkt! Nou, dat geluid maakt hij om heel eerlijk te zijn ook bij het zien van een paard, kat, hond, enz. Zelfs bij het zien van een vlinder volgt er meestal 'boe boe boe'.
In Ervy-le-Chatel werden we op de camping gewaarschuwd voor een onweer dat 's nachts zou over trekken. Het werd uiteindelijk een doodgewone regenbui zoals wij die gewoon zijn in België. Maar sindsdien heeft het 's nachts altijd al wat geregend. Gezellig getik op het tentzeil. En eindelijk wat koeler 's nachts, want met drie in een tent is behoorlijk warm!
Vanaf Vincelles gingen we even van onze route af en volgden het 'canal du Nivernais' tot Chaumot. We sloten die dag af met 80km in de beentjes! Tijd voor een rustdag dus. Op een gezellige Hollandse camping hielden we twee nachten halt. We maakten er meteen vriendjes met de buren die ons inviteerden op verse koffie met Pim's koekjes in hun luxe caravan. Gezellig was dat! En lekker! Na twee weken oploskoffie kan zo'n vers bakje troost wel smaken! Ook Fons maakte vriendjes met een Frans jongetje. Geweldig om te zien! Ook na de bloedneus die Fons opliep bij een iets te wild spelletje, bleef hij zijn vriendje leuk vinden!
En na de bloedneus kwam ook nog een blauwe oogkas! Toen meneertje Fons iets te euforisch in de douche rond kroop, ging ie tegen de vlakte! Ach!
Na een dagje rust gingen we er zaterdag weer stevig tegenaan. 65km later, bij een temperatuur van 37graden alstublieft, eindigden we in Nevers. Omdat ze voor die nacht alweer stevig onweer voorspelden boekten wij voor de zekerheid toch maar een hotelletje. En Dat hebben we ons niet beklaagd! We hadden die nacht niet in ons tentje willen doorbrengen. In de hele buurt werden bomen uitgerukt of tenminste takken afgebroken. Hoog en droog zo een hotelkamer!
Oorspronkelijk voorzagen we zondag ook nog een rustdag omdat men heel veel regen voorspelde. We besloten uiteindelijk toch te vertrekken en te stoppen zodra we doorweekt waren. We hielden het die dag droog en konden alweer goed 60km fietsen. In koelere temperaturen! We eindigden voor een tweede keer op een 'camping à la ferme'. Inderdaad, een schoon stuk pelouse naast een boerderie. Lekker rustig! En Fons, die kon alweer zijn geluk niet op. Boe boe boe...
Omdat we weer door onze voedselvoorraad doorzaten gingen we nog eens uitgebreid shoppen. Wijn, pasta, chips, fruit, ... Fritz beklaagde zich over onze uitspatting toen we de berg omhoog klommen. Zo'n paar extra kilo's wegen al snel door. We hadden gehoopt te kunnen slapen in een table d'hotes. Het werd uiteindelijk een camping... Maar door onze grote voedselvoorraad kon er na een stevige regenbui toch nog een zelfbereid gezellig dinertje van af. Een dat op één gaspitje!
Sinds zondag was het weer helemaal omgeslaan. De temperaturen waren veel beter, maar mijn god daar was veel wind! Lieve hemel! Zon, een pak bagage, een heuvel opklimmen en de wind op kop... Dat is wat te veel van het goeie! Lieve Armand Pien, als u ons kan horen, wij hadden graag 25 graden en wind stil of wind vanuit het noorden. Dat zou heel vriendelijk zijn! Wij vergeven u de harde tegenwind van de voorbije dagen, maar trop is te veel! Als een mens al moet trappen om een heuvel af te geraken dan is dat een behoorlijke energieverspilling.
Vannacht sliepen we in een table d'hotes bij gebrek aan een camping. De camping bestond niet meer, we moesten dys op zoek naar een alternatief, want om vijf uur in de namiddag nog 25km verder rijden tot de eerstvolgende camping zagen we niet zitten. Gisteren middag hadden wij ons reeds te goed gedaan aan een rijk middagmaal op restaurant. Een keer geen picknick dus. 's Avonds konden we voor een tweede keer aanschuiven voor het avondmaal bij onze gastheren. Boeiend was dat! En lekker! Wij aten alweer een paard op, of 't scheelt niet veel!
Vandaag is het gedaan met koelere temperaturen. De Franse Armand Pien regelde weer plus 30graden. Dat wordt weer puffen! Vanaf hier begint het echte klimwerk. Volgens de Franse kaart bevinden we ons aan de uitlopers van het Centraal-Massief. Zo'n woord als centraal-massief uitspreken is al vermoeiend, dat belooft...
Reeds 970km op onze teller, nog goed 300km te gaan! Hup met die beentjes...
Tot in den draai!
