Voorbije woensdag was één van de mooiste dagen van deze fietsvakantie! Werkelijk alles zat mee! We hadden lekker geslapen bij onze vrienden Michel (een Fransman geboren in Egypte met een Engelse vader en een Italiaanse joodse grootmoeder, kortom, een man van de wereld dus, bovendien linguïst en sterk gelijkend op professor Barabas) en zijn vriend en tegenpool Pascal. Vreemd duo, maar heel gezellige mensen! We zaten naar ons doen vroeg op de fiets, al om 9u! We hadden natuurlijk ook geen tent af te breken! Het weer was schitterend. Zonnig, geen wind, aangename temperatuur, ... De route was mooi! Heel mooi! Echt Frankrijk! We reden over de rivier de Creuze, wat wou zeggen, stijl klimmen de heuvel op, afdalen tot de vallei om dan weer langzaam te klimmen over de volgende heuvels. Jep, de voorbije dagen werd er behoorlijk wat geklommen! Midi-Pyrénées weet je wel! Familie in Nederland, het lijkt ons ook wel wat... Nou ja, 't gaat ons goed af dat klimmen! Ha ja, met al meer dan 1200km in de benen kan dat niet anders. Nog 70km en we zijn op bestemming. Nog heel even dus.
Vrijdag deden we het rustig aan. Veel te warm! We gingen 's middags lekker eten, mét wijn deze keer (anders kan dat niet 's middags, dat legt de benen lam) en daarna installeerden we ons op een camping aan een riviertje. Platte rust! We kregen 's nachts wel een dik vet onweer over het hoofd! Lieve hemel, doe dat nooit meer! Een tent, een baby en hels gedonder, liever niet! Fritz vond het allemaal zeer avontuurlijk! Frieda lag te bibberen en te beven. 's Morgens was alles lekker nat geregend. Een hel om op te kramen als alles doorweekt is. En een natte tent weegt zeker een kilo meer!
Tijdens het weekend waren de temperaturen wat draaglijker. Geen plus 35 graden. Zalig om te fietsen bij 27graden. Dat scheelt een pak hoor!
Hoe verder we vorderen op onze route, hoe groter de ogen van nieuwsgierigen worden. Al meer dan 1000km met een baby! Geen mens die het begrijpt! Stijn en Fons zijn een attractie! We krijgen veel bewondering, maar hey, fietsen met een baby, moeilijk is dat niet! Het enige wat je nodig hebt is een braaf kind en een paar sterke benen om die fietskar te trekken. 't Is plezant, die nieuwsgierige mensen die een praatje komen slaan en Fons eens over het bolletje aaien.
Meer dan een week zochten we een camping met een wasmachine. Of ze hadden er geen, of de machine was defect. Nu doen we elke dag een handwasje van onze fietskledij (want we hebben elk maar twee tenues), maar af en toe heeft onze garderobe eens een machinewas nodig. Nou, na een week met stinkende en plakkende kleren rond te lopen deden we dan maar een marathon handwas. We hadden twee dagen nodig om de boel droog te krijgen. Een onverwachte regenbui 's nachts maakte alles weer natter dan het al was. De fietskar diende uiteindelijk als rijdende waslijn. En dat werkt perfect!
Gisteren reden we een zwaar stuk. De ene steile helling na de andere! Zelfs na 1200km fietsen kunnen de billen nog branden! Amai mijn frak! Ondertussen weten we wel dat we na al dat klimwerk bovenop de heuvel vaak beloond worden met een prachtig uitzicht. Knap hoor, la douce France!
Of we na al de weken nog zadelpijn hebben? Bah jaat gij! Zeer dat dat doe!
We zitten nu op 70km van Figeac. Almost there! Maar eerst nemen we een paar dagen vakantie! We vonden een gezellig hotelletje aan de Dordogne, vlakbij Martel. Met een zwembad! Met lekker eten! Met een tuin! Met gezellige zithoekjes! Zalig nietsdoen! Vakantie!
Donderdagavond worden we op camping vergezeld door moemoe en de fransozen! Dat wordt gezellig! Wij kijken er heel hard naar uit!
Pas vrijdag doen we de laatste rit naar Figeac! Spannend!
Of we het fietsen zullen missen? Ik denk het wel. Op onze rustdag denken we er zelfs al aan. Dat wordt afkicken straks! Maar how, we zijn er nog niet. Nog een dagje fietsen richting Saint-Céré en dan nog een dagje richting Figeac. Daar gaan we van genieten want het is hier mooi! Zeer mooi!
Oh ja, om te besluiten, nog een nieuwtje, Fons heeft zijn eerste stapjes gezet. Helemaal alleen! Het gaat nog met vallen en opstaan. En hij mag er vooral niet bij nadenken, maar voetje voor voetje begint onze baby aan zijn stappend leven. Fietsen zit er voorlopig nog niet in...
Allé, wij gaan verder niks doen... Met de benen omhoog!
Tot in den draai!
Gelijk de grote mensen aan tafel!
Over de rivier de Creuze.
File rijden achter de beerkar...
Met honger gaan winkelen na een hele dag fietsen...
Dit is wat wij in twee maaltijden verorberen... Op de pampers na, natuurlijk. Fietsen doet eten, dat is zeker!
De fietskar volledig gevuld met eten! Waar zal het kind nu zitten?!
Boven komen in Cosnac. Stevige maar vooral lange klim vanaf Brive!
Steilste klim tot nu toe. Boven komen in Turenne!
Stenen muurtjes... Dan kan het niet ver meer zijn.
